Herfst in het hoofd

En dan opeens is het kil. En te vroeg donker. Wordt het herfst in mijn hoofd. Mis ik de koele, witte wijntjes. Het buiten zijn, de geur van lavendel en rozemarijn. Pas gemaaid gras. Een zon die niet onder lijkt te gaan.

Dan opeens ontdek ik de eerste spruitjes. Zuurkool. Aankondigingen van kerstshows. Wil ik helemaal nog geen trui of warme sokken. Negeer ik stoïcijns mijn waterige neus. Mijn elk jaar kouder lijkende voeten.

Ik kan het niet tegenhouden. Elk jaar hetzelfde gevecht. En altijd wint de natuur. Moet ik toegeven aan mijn behoefte aan stamppotten met spek. Aan Soep. Kruidigheid. Gember. Kaneel. Oliebollen. Glühwein. Gepofte kastanjes.

Aan gezelligheid en waxinelichtjes van Verkade. Boudewijn de Groot en Adamo. Vlooienspel op het pluchen kleed. Een snorrende kachel met roze ruitjes. Drie wollen dekens en ijsbloemen op de ramen. Tikkende breinaalden. De Flinstones en de Comedy Capers. Nepchocolade muizen. Het zilveren engeltje dat zo haar best deed om elk jaar weer ongeschonden uit het vloeipapier tevoorschijn te komen.

Ik ben geen engel. Eigenlijk ben ik best een beetje veel een Echt Mens. Dat op dit moment het liefst de dekens over zich heen wil trekken. Om een winter lang onder te duiken in de geborgenheid van warme dromen en nostalgische herinneringen. En pas samen met de krokusjes te ontwaken als er een vrolijk Lenteliedje klinkt.

Bed. Bad. Brood.

Bed. Bad. En brood. De drie primaire levensbehoeften volgens de Salvation Army. Hoewel ik geen enkele verbintenis heb met deze club, kan ik me in deze slogan uitermate goed vinden.

Bed. Van slapen heb ik mijn hobby gemaakt. Ik knor met gemak rustig een uurtje of tien weg. Langer mag ook, wat mij betreft, maar daar heeft mijn omgeving dan weer ernstige bezwaren tegen. Er worden dan meteen zaken in de strijd gegooid als Ledigheid en Duivels oorkussen etc. Ik heb er nooit iets van begrepen, van dit Oud-Hollandsche spreekwoord. Naar mijn idee heb ik het in mijn dromen drukker dan ooit tevoren.  Er wordt altijd gewacht op heldhaftige reddingspogingen mijnerzijds; ik dien ter plekke en razendsnel  knopen door te hakken en vaak raak ik zelf verzeild in situaties van levensbedreigende aard. Mijn dromen zijn spannender dan menige film.

Bad. Mijn zondagmorgenceremonie. Met vroege vogels in mijn rechteroor, het gekletter van een slaapdronken man die serieus toegewijd, maar iets te hardhandig, de vaatwasser leeg haalt in het linkeroor en de geur van Witte Lotus en groene thee in beide neusgaten. Schoongespoeld van de wekelijkse beslommeringen op een lui-lome wijze de zondag doorbrengen. Ik heb er geen moeite mee. Muziekje, wijntje, knabbeltje

Brood. Ik kan er lyrisch van worden. En dat doe ik dan ook graag. Hier en daar.
Bestaat er een groter genoegen dan op een rustige zondagmiddag, na de verfrissingen van het Japanse balance-badritual, een vers broodje open te snijden, te beleggen met dat waar je trek in hebt (in mijn geval vaak kaas met wat toebehoren), om dit uiteindelijk vergenoegd op te peuzelen tijdens het lezen van de dubbeldikke weekendcourant?
Nou dan …..

Vishandel van As Zeeland - Yerseke

Mijn vaste leverancier voor de heerlijkste visjes is gevestigd in Yerseke. Vishandel Van As Zeeland is gelegen aan de Korringaweg 33 en verkoopt niet alleen vis die bijkans nog in de vitrine ligt na te spartelen, maar tevens uitstekende kwaliteit schaal- en schelpdieren. Mandjes oesters (0000) gaan hier vlot over de toonbank. Het zijn met name onze zuiderburen die zich likkebaardend een weg weten te banen naar dit paradijsje vol zilte zaligheden.

Roodbaars, zalm, dorade, rogvleugel, sliptong, king crab, garnalen, de befaamde Zeeuwse mosselen, het is er allemaal. En iedereen bij wie de gedachte heeft postgevat dat er aan vis een “luchtje” zit: spoedt u naar Van As en dit vooroordeel zal voor altijd plaats maken voor een onbedwingbare trek in een gezonde portie zeefruit. Met de Oosterschelde in hun achtertuin, vindt er dagelijks aanvoer plaats van kraakverse vis. En kraakversheid is waar het om gaat als men het heeft over de kwaliteit van vis.

Bovendien wordt hier volledig tegemoet gekomen aan de wens van de klant. Werkzaamheden als fileren, ontgraten, ontschubben, portioneren en sealen vormen een vast onderdeel van de geboden service. Het gekochte kan zó in de pan of in de diepvries.

Ook de vitrine met visproducten, waaronder huisgemaakte salades en soep, is de moeite meer dan waard. Gerookte paling zalm en makreel, stuk voor stuk ideale ingrediënten om zelf een schotel of buffetje samen te stellen. Tevens zijn er elke dag versgemaakte salades voorradig. Met ingrediënten als tonijn, zalm of krab vormen zij een groot verschil in smaak met de vergelijkbare producten uit de supermarkt! Niet te versmaden is ook de kibbeling. Deze  wordt ter plekke vers bereid en kan meteen worden opgegeten of worden meegenomen.

Vis is supergezond, beweren de wetenschappers. Volgens de Gezondheidsraad is het aan te bevelen om twee keer per week vis te eten, waarvan één keer een vettere vissoort. Vis levert namelijk veel waardevolle voedingstoffen: eiwitten van hoge kwaliteit, goede vetten, vitamines en mineralen. Vis - en vooral vette vis, zoals makreel, haring, zalm, sardines en paling - is rijk aan omega 3. Dit beschermt ons tegen hart- en vaatziekten en is ook nog eens erg gunstig voor de ontwikkeling van onze hersenen en ogen.

Aangezien ik dol ben op alles wat in het water leeft, komt bovenstaande bewering mij bijzonder goed uit. En als ik dan ook nog eens de vitrines zie, vol met allerlei smakelijke zilte zaligheden, dan kan het haast niet anders of ik voel mij zelf ook als een vis in het water. 

Blijheidssoep - Nigella Lawson

 

Deze goudgele, met rijst gebonden soep is met een soort confetti van gele courgettes en verkwikkende citroen, pure vreugde! Het is Claudia Roden die durft te beweren dat het eten van “geel voedsel” een mens blij en gelukkig kan maken. Ik maak deze soep elk jaar rond deze tijd ten minste één keer. Als de schemering zich wederom zo akelig vroeg gaat aandienen, kan een beetje blijheid geen kwaad. Dit is een soepje die de blues uit het leven verbant.

Ingrediënten
500 gr gele courgettes
schil en sap van 1 citroen
3 eetl olijfolie
1 theel kurkuma
1 ltr kippenbouillon
100 gr basmatirijst
Maldon zeezout
peper

Bereidingswijze
Snijd de courgettes – was ze als je wilt, maar schil ze niet – in plakken van een halve centimeter dik en daarna in blokjes.
Giet de olie in een pan, doe er de stukjes courgette en citroenschil in, roer alle stukjes om tot ze een vet filmpje hebben en bak ze 5 minuten op een laag pitje tot ze zacht beginnen te worden. Roer in die tijd af en toe.
Roer de kurkuma erdoor, giet de bouillon en het citroensap in de pan en doe rijst erbij.
(Zelf laat ik de rijst er in deze fase nog uit, zodat ik de soep na garing van de courgettes kan blenderen).
Laat de soep zonder deksel op de pan 20 minuten koken, of tot de courgettes en rijst gaar zijn.
(Blender de soep, zo je wilt. En voeg de rijst toe. Kook tot de rijst gaar is).
Proef hoeveel zout en peper er in  de soep moet.
Laat de soep een beetje afkoelen voor gebruik.
Lekker met wat zuurdesembrood.

Bron: Voor altijd zomer - Nigella Lawson

Dorade mediterranée (met aardappelen, olijven, tomaten en kruiden)

Voor 4-6 personen

Ingrediënten
4 laurierbladeren
2 grote, milde uien, in dunne plakken
2 grote aardappelen, geschild in plakjes van 3 mm
circa 1,5 dl olijfolie
takjes verse tijm
900 gr rijpe trostomaten
900 gr dorade of red snapper (uitgehaald en geschubd)
4 schijfjes citroen
4 tenen knoflook, licht gekneusd
15 gr oregano
70 gr zwarte olijven
5 eetl witte wijn
15 gr verse basilicum, in sliertjes
1 citroen, in dikke schijfjes
zout en peper

Bereidingswijze
Verwarm de oven voor op 220°.
Bekleed een ovenschaal met de laurierbladeren.
Schik er om en om de ui en aardappelen in laagjes in en besprenkel elke laag met 5 eetlepels olijfolie.
Bestrooi ook met de tijm en zout en peper.
Zet 40-45 minuten onafgedekt in de oven, waarbij je twee keer met de olie bedruipt.

Blancheer intussen de tomaten en verwijder de velletjes. Snijd ze in vieren.
Wrijf de buikholte van de vis in met citroen en bestrooi met zout en peper.
Doe 2-3 schijfjes citroen, de tenen knoflook, oregano en 1 eetlepel olijfolie in de buikholte.
Leg de vis op de warme aardappelen, bestrooi met peper en zout en bedek met een laag tomaten en de rest van de oregano en de olijven.
Bedruip goed met het nat in de schaal en giet er de witte wijn en de overgebleven 4 eetlepels olijfolie over.
Dek de schaal af en zet hem dan nog 35 minuten in de oven.

Serveer uit de schaal aan tafel en schep wat saus over elke portie.
Optioneel: rooster schijfjes citroen en garneer daarmee de vis zodra deze gaar is.

Noot van mezelf:
Man en ik hebben van deze schotel gesmuld. Fijn, blank visvlees en heerlijke kruiden. Ik heb geen olijven gebruikt. Niet omdat ik ze niet lust, maar omdat ik bang was dat daarmee het gerecht te zout werd. In plaats van basilicum heb ik verse dille gebruikt. Ook erg lekker. Dorade is een vis met veel graten. Als je ze echter behoedzaam fileert (lepel, achterkant mes) kun je veel ongemak voorkomen.
De recepten uit het kookboek De complet kok zijn me heel dierbaar. Ze zijn heel precies samengesteld en vanwege de duidelijke taal die gebruikt wordt, mislukken de gerechten nooit.
Lyn Hall is de allerbeste kooklerares, zegt Michel Roux, zelf ook geen groentje op kookgebied.

Noot van Lyn Hall:
In deze maaltijdschotel zijn alle smaken door de olijfolie, wijn en sappen met elkaar vermengd. Braad het zo mogelijk in een grote, diepe cocotte met een zwaar deksel. Je kunt er ook een met folie afgedekte braadpan voor gebruiken.
Een beetje meer of minder groenten en kruiden maakt voor het resultaat weinig verschil. Kies wel het beste dat er die dag te koop is!
Na de bereiding zal het visvlees gemakkelijk van de graat komen. Gebruik er een scherpe lepel, een lasagneschep of een speciale serveerspatel voor.
Je kunt de aardappelen uren van tevoren bereiden en laten afkoelen en in de koelkast bewaren. Reken 20 minuten extra voor de kooktijd ter compensatie van de kou van de voorgebakken aardappelen.

Bron: De complete kok – Lyn Hall

Hotspot: The F Girl

Het leven is een feestje. Als je maar niet, zoals Es het altijd op haar humorvolle relativerende manier weet te verwoorden, vergeet zelf de slingers op te hangen.

Als er één medeblogger bestaat die dit motto wel heel treffend in beelden weet om te zetten, dan is het wel the F Girl.

De sereniteit en de puurheid die van haar blog af straalt, zorgt voor kippenvel. Schitterende foto’s die honderdduizend keer meer vertellen dan ooit in woorden is uit te drukken. Het gaat over van alles, food, kindjes, natuur. Ogenschijnlijk weinig, maar tegelijkertijd ook weer zó veel. Zó alles. Je leest de warmte, de liefde, in haar beelden voor alles waarmee ze zich weet te omringen. Wat een gave om op deze manier je gevoelens te kunnen delen met anderen.

Ik ben fan! Groot fan. Nu jullie nog …..

Hanos: het Gastronomisch Walhalla

Vandaag was ik het kleine meisje in de gigantische snoepwinkel. Ik wilde elke lekkernij in mijn handen voelen, eraan ruiken en het liefst van al stiekem van proeven. Dat mocht niet van de grote jongens en meisjes aldaar. Kijken mocht wel, dus dwaalde ik braaf met de handjes op mijn rug door dit Brabantse Luilekkerland. Af en toe kon ik mijn zelfbeheersing niet langer bedwingen en verdween er wat lekkers in mijn mandje.

Ik zag zoveel lekkers. Wagyu beef en Angus steak. Smeltend-zacht Lozére lamsvlees. Smaakvolle Bresse kippetjes. Superverse roodpootparijs, hertenrugfilet en everzwijn. Lijngevangen Schotse zalm naast wilde zeebaars. Zilte rogvleugel. Penetrant geurende rauwmelkse Munster. Delicate Spaanse calabres. Pata Negra en authentieke Parmaham. Zwarte tomaten. Baby-courgettes. Romanesco. Enoki. Red Mustard cress. Gele boterboontjes. Verse amandelen. Truffelaardappeltjes.

Uiteindelijk werd het toch nog een bescheiden buit. Vond ik zelf. De Man dacht daar geheel anders over, toen hij mocht afrekenen. Ik troostte me met de gedachte dat er in mannen geen logica zit. Om niet dood te gaan, moet je eten. Om te kunnen eten, moet je eerst voedsel kopen. Als je iets koopt, dien je dit te betalen. Zo is het toch?

Kijk eens wat ik allemaal niet gekocht heb:  het gepasteuriseerd eiwit en de crème fraiche d’Insigny, dit wegens beperkte houdbaarheid. Ook niet meegenomen: de bonbons van Van Wely (slechts € 18,50 per doosje). Niet voorradig: crème de Menthe van het merk Wees en de goddelijke Guernsey boter.

Wat er dan overblijft is te zien op deze foto. Genomen met bevende handjes van hebberigheid, wat de kwaliteit van het plaatje niet ten goede komt. Zag ik achteraf. En om heel eerlijk te zijn: er was toen al een gedeelte in de koelkast beland. Mogen jullie nu zeggen dat ik een verwend wicht ben? Ja, dat mogen jullie zeggen. En kijk me daarbij maar eens heel doordringend aan. Zodat ik de rest van mijn leven nooit meer, echt nooit meer, durf te zeggen dat ik iets tekort kom.

Ter zake. Achter het bord zie je Normandische cider, chocoladelikeur van Wees, Mandarine Napoleon, Drambuie, gedroogde morieljes en gedroogde cèpes, cantuccini koekjes.
Op het bord: Italiaanse worst met hazelnoten, banoffee curd, blue shropshire, vijgenbrood, pancetta, Emmenthaler en d’Insigny boter. Ernaast zie je nog net een glimp van een fles Valderrama olie.

Met een Wereldpas mag jij dit gastronomische Walhalla ook betreden. Voor meer informatie zie de website van Hanos-Ispc. Er zijn 16 vestigingen in Nederland, dus altijd wel één bij jou in de buurt. Zelf was ik bij Hanos-Ispc Breda, Kalshoven 25 te Breda.

En dames ..... op zaterdag 15 september 2012 is er in Eindhoven en op zaterdag 22 september 2012 in Heerlen een onvervalste LadiesDay!!! Met veel te proeven en nog véél meer te bekijken. Gaat dat zien, gaat dat zien!

Tip: neem een lekker dikke jas of vest mee, want het is er, in verband met de juiste bewaarcondities van alle uitgestalde waar,  er-rug koud!

Aubergine met karnemelk-yoghurtsaus - Ottolenghi

 

Dit is een voorgerecht voor 4 personen of een

hoofdgerecht voor 2 personen

Ingrediënten
2 grote lange aubergines
5 eetlepels olijfolie
1 ½ theelepel (citroen)tijmblaadjes
1 granaatappel
1 theelepel za’atar (Midden-Oosters kruidenmengsel)
maldon zeezout
zwarte peper

Karnemelk-yoghurtsaus:
1,4 dl karnemelk
100 gr dikke Griekse (of Turkse) yoghurt
1 ½ eetlepel olijfolie
1 kleine teen knoflook, fijngewreven
snufje zout

Bereidingswijze
Verhit de oven tot 200°.
Snijd de aubergines overlangs doormidden en snijd ook midden door het groene steeltje.
Maak met een klein scherp mesje drie of vier parallel lopende inkepingen in het vruchtvlees, maar laat de schil heel.
Draai de aubergines 45 graden en snijd ze weer in, zodat er een ruitpatroon ontstaat.

Leg de halve aubergines met de snijkant naar boven op een bakplaat bekleed met bakpapier.
Bestrijk ze met de olijfolie en blijf ze bestrijken tot het vruchtvlees alle olie heeft opgezogen.
Bestrooi ze met tijmblaadjes en een beetje zout en peper.
Rooster de aubergines 35-40 minuten in de oven, waarna het vlees gaar, geurig en lichtbruin moet zijn. Neem ze uit de oven.

Maak in de tussentijd de granaatappel en de saus klaar.
Snijd de granaatappel horizontaal doormidden.
Houd de ene helft boven een kom met de snijkant naar de handpalm gericht en sla met de steel van een houten lepel zachtjes tegen de schil.
Blijf met toenemende kracht slaan tot de pitten loslaten en tussen je vingers door in de kom vallen.
Zeef de pitten als beide helften leeg zijn om stukjes wit vel of vlies eruit te halen.
(Je kunt de pitten er ook gewoon met je vingers uit friemelen. Een waarschuwing is op zijn plaats: het kan erg spetteren en de vlekken die het maakt zijn bijzonder hardnekkig).

Klop voor de saus simpelweg alle ingrediënten door elkaar.
Proef of hij goed op smaak is en zet hem tot gebruik weg.

Schep voor het opdienen een royale hoeveelheid saus op elke halve aubergine, maar laat de steeltjes onbedekt.
Bestrooi ze met za’atar en flink wat granaatappelpitten en garneer met de citroentijm.
Maak het gerecht af met wat olijfolie.

Bron: Plenty - Yotam Ottolenghi

Pays d'Oc IGP Syrah-Merlot van Astrid & Thérèse

 

Enkele maanden geleden voor het eerst een proefpakket wijn besteld bij Astrid & Thérèse.
Wat een voltreffers in dit proefpakket Franse wijnen! Ik had het al eerder over de witte wijn uit dit pakket, maar vandaag is de rode aan de beurt.

Wat bij de eerste slok meteen opvalt is de molligheid van deze wijn. Alsof je een hele kersenboomgaard naar binnen slurpt, met doorstoofde vruchten en aroma’s van zwarte bessen, bramen, laurier en kruidnagel.

In deze Pays d'Oc IGP Syrah-Merlot ruik je de kruiden en bloemen van het Franse glooiende landschap. De syrahdruiven zorgen voor het typische  pepertje, terwijl de merlot de wijn zacht en romig maakt. Heerlijk om zo te drinken of bij (stoof)vlees, barbecue, gevogelte, pasta, paddenstoelen en kaas. Een absolute aanrader!!!!

IJs met de smaak van vroeger

Veel mensen hebben er een smachtende verhouding mee. Zinnenprikkelend genot onder heuveltjes van kippenvel. Likken, zuigen, smakken. Lippen, tong, gehemelte, het wordt allemaal in de strijd gegooid bij het inzichtelijk maken van deze toch enigszins besmuikte relatie. Want het is eigenlijk zó verboden, zó slecht, maar tegelijkertijd ook zó vreselijk fijn. IJs. Ik heb het over ijs, mensen.

Mijn ijsbehoefte is niet zo heel groot. ik schreef het al eerder: ik ben van oorsprong een soepmens, maar bij tropische temperaturen lust ik natuurlijk best één, hooguit twee bolletjes ijs. Liefst in de smaken caramel, framboos, citroen of stracciatella en altijd zonder slagroom.

Jarenlang heb ik gespeurd naar ijssalons waar hetzelfde lekkere ijs gemaakt wordt, als destijds in de plaats waar ik ben opgegroeid. Want wat ben ik verwend, destijds, in mijn kinderjaren. In mijn toenmalige woonplaats zat de beste Italiaanse ijssalon aller tijden. Het echtpaar Belfi maakten in de zomermaanden hun ambachtelijke ijs in Nederland, om meteen na het seizoen terug te keren naar hun geliefde Italië om daar te overwinteren.

Als papa op zinderende zondagmiddagen geen dienst had, een goeie bui had  en  zelf ook wel zin had in een verkoelende versnapering, fietste hij naar ijssalon Torino in de Molenstraat. Verwachtingsvol zaten mijn moeder en ik dan met open bekjes te wachten, lepeltjes in de aanslag. Altijd dezelfde smaken, altijd dezelfde bekertjes, maar altijd overheerlijk. Nog proef ik de smaak van hun smeltende amarenen- of citroenijs op mijn tong of de knapperige nougatine die er steevast over heen gestrooid was.

Enfin, ijssalon Torino is niet meer. Mijn zoektocht naar een vervangend alternatief, in de buurt van mijn huidige woonstee, is tot op heden blijven steken bij ijssalon Cappello Giallo uit Veere. In maart 2012 wonnen zij de voorronden van het EK ijsbereiden in Wageningen. En dat is te proeven ook. Bij deze salon geen kekke nouveautés,  maar wel heerlijk romig, ambachtelijk gedraaid ijs. In alle courante smaken. Ik mag er graag een omweggetje voor maken, als ik dan toch rondzwerf in de buurt van Middelburg.

Bij ijssalon Geleijnse in Renesse bestaat wel de mogelijkheid om te proeven van exclusieve bereidingen, zoals Malibu-, oma’s appeltaart-, of zelfs viagra-ijs. Hoewel bij veel mensen een geliefd adres, persoonlijk vind ik het ijs daar veel te zoet en veel te soft. Bovendien proef ik bij elk smaakje een synthetisch toontje achter op mijn tong. Niet lekker dus.

Op deze waarschijnlijk laatste zomerdagen van dit jaar, droom ik opnieuw van Torino’s ijssalon. Van de korte gordijntjes voor de raampjes. Van de wankele tafeltjes met de geblokte kleedjes. Van zijn onwaarschijnlijk lekkere coupes, boordenvol liefdevol gedraaid ijs met de smaak van vroeger.

Bron foto: thuisinBrabant.nl

Raapstelen

Sinds mijn abonnement  op de Biologische Groentetas, heb ik al verschillende keren kennis mogen maken met groenten die voorheen zelden in huize Eetplezier te vinden waren. Ik denk aan winterpostelein, aardperen en pastinaken. Het is niets voor niets dat ze “vergeten groenten” worden genoemd. Ze doen hun naam duidelijk eer aan.
Sinds deze week is er opnieuw een soort uit de duistere vergetelheid naar boven getrokken: de raapstelen.
Als ik aan de Mama vraag of ze dit groene gewas kent, antwoordt ze met een vet Brabants accent: denkte gij nie da da utzelfde is as da ons Pa vroeger op d’n tuin kwikte? Keeltjes éétte ze ier. Ge maokt er stààmpot van.

Aldus geschiedde. Ik kookte de aardappelen, waste de raapstelen, ontdeed ze van hun worteltjes met bijbehorend zand, bakte een beetje spek uit en mengde het hele zaakje door elkaar. Lekker. Maar niet zodanig dat het de krant haalt. Als je het rauw eet, heeft het een ietwat peperige nasmaak, zoals rucola.
Ik prefereer voor een stamppotje genoemde winterpostelein. Of gewoon andijvie.

Voor wie nog nooit van raapstelen heeft gehoord: het zijn de jong geoogste bladeren van de meiknol. De groente zit barstensvol ijzer en vitamine B en C, iets dat je tussen de voorspelde griepgolf en de naweeën van een paar winterse weken goed kunt gebruiken. Wees er snel bij, want Op = Op.

Bitter-zoete bonbons

Ik heb niet zo veel verstand van Het Leven. Soms ben ik met drie verkeerde benen het bed uit gestapt en kan een klein, troostrijk berichtje gebracht door de elektronische postduif,  mijn grimas doen veranderen in een smile van oor tot oor. En soms ben ik in een stralend-blauw humeur en komt er via een venijnig glasvezelkabeltje een nare tijding tot mij.

Helaas was vandaag het laatste aan de hand. Wij hebben het met al onze wijsheid niet voor het zeggen. Ons staat niets anders te doen dan te aanvaarden en een helpende hand te bieden waar we kunnen.  En te proberen de dagen een beetje zoeter te kleuren. Voor onszelf. Maar vooral voor anderen.

De Man zoekt dan in eerste instantie liever naar de bekende groene pijlen. Dat heet Vluchtweg, door hem handig  weggemoffeld in een afleidingsmanoeuvre. De poging van vandaag leidde tot het vervaardigen van (eetbare) bonbons. Er mislukte van alles. Nee, is niet van de foto’s af te leiden. De smaak was ook prima, tot zover alles in orde. Wel kreeg de chocolade na verloop van een aantal dagen een wat korreliger structuur en het eens zo glanzende uiterlijk werd dof.

Voor de ganache-vulling (naar recept van Cees Holtkamp)
60 gr melk
300 gr slagroom
150 gram fijne kristalsuiker
420 gr. donkere chocolade
120 gr ongezouten
roomboter
Melk, room en suiker aan de kook brengen. Van het vuur af de chocoladestukjes erdoor roeren. Zodra de chocolade is opgelost, de roomboter in vlokjes erdoor roeren, tot de boter geheel is opgenomen en er een mooie, glanzende saus is ontstaan.

Voor de bonbons:
Pure chocolade (liefst couverture) au bain marie laten smelten. Let op: de temperatuur niet boven de 32° laten komen. De bonbonvorm volgieten, omkeren en de overtollige chocolade eruit laten lopen. Zorgvuldig afstrijken. In de koelkast koud laten worden.
Met een spuitzak de bonbons met ganache vullen. Opnieuw afstrijken en koud laten worden.
Afvullen met  chocolade en weer afstrijken. Nu door en door koud laten worden en voorzichtig uit de (siliconen) bonbonvorm halen. 

de ganache

 het vullen van de vorm

 de vulling erin

de afgestreken vorm



Chocoholic

Voor alle dames die nog met een kanjer van een schuldgevoel naar de lege doos bonbons staren: chocolade is goed voor ons!

Chocolade is een product dat diverse stoffen bevat die een bewezen effect op de hersenen hebben zoals de neurotransmitters β-fenylethylamine, dopamine, serotonine en endorfine, de stoffen cafeïne, theobromine en anandamide, een stof die verwant is aan THC (de werkzame component van cannabis).

Endorfines werken in de eerste plaats pijnonderdrukkend, maar zorgen ook voor een gevoel van geluk of euforie, zoals de 'runners high' bij duursporters. De roesachtige toestand die kan ontstaan na een fysieke inspanning wordt gedeeltelijk veroorzaakt door het vrijkomen van endorfine. Opium en heroïne werken op dezelfde receptoren in als endorfine. De smaakervaring bij suikers, vetten, chilipepers,n ook chocolade produceert endorfine in het lichaam.

Jazeker, er zit ook een behoorlijke hoeveelheid verzadigd vet in, een klein aantal giftige stofjes én het kan gebitsbedervend werken, maar daar hebben we het nu even niet over.

Tast dus allen rustig toe van dit schaaltje zelfgemaakte chocorotsjes. Met nootjes, rozijnen, sinaasappelschilletjes en ricepops. Op jullie gezondheid!